..... زندگي با ماجراهاي فراوانش

ظاهري دارد، بسان بيشه اي بغرنج و درهم باف

ماجراها گونه گون و رنگ وارنگ ست.

چيست اما ساده تر از اين، كه در باطن

تار و پود هيچي و پوچي هماهنگ است؟

ماجراي زندگي آيا

جز مشقتهاي شوقي توامان با زجر،

اختيارش همعنان با جبر،

بسترش بر بعد فرار و مه آلود زمان لغزان،

در فضاي كشف پوچ ماجراها چيست؟

من بگويم، يا تو مي گويي

هيچ جز اين نيست؟.....

دلم برای کسی تنگ است

که چشمهای قشنگش را

به عمق آبی دریا می دوخت

و شعرهای قشنگی

چون پرواز پرنده ها می خواند

دلم برای کسی تنگ است

کسی که خالی وجودم را از خود پر می کرد

و پری دلم را با وجود خود خالی

دلم برای کسی تنگ است

کسی که بی من ماند

کسی که با من نیست

دلم برای کسی تنگ است

که بیاید

و به هر رفتنی پایان دهد

دلم برای کسی تنگ است

که آمد

رفت

و پایان داد

کسی

…

کسی که من همیشه دلم برایش تنگ می شود

سراب رد پای تو کجای جاده پیدا شد
کجا دستاتو گم کردم که پایان من اینجا شد

کجای قصه خوابیدی که من تو گریه بیدارم
که هر شب حرم دستاتو به آغوشم بدهکارم

تو با دلتنگیای من تو با این جاده همدستی
تظاهر کن ازم دوری تظاهر می کنم هستی

تو آهنگ سکوت تو به دنبال یه تسکینم
صدایی تو جهانم نیست فقط تصویر می بینم

یه حسی از تو در من هست که می دونم تو رو دارم
واسه برگشتنت هر شب درارو باز میذارم

تو با دلتنگیای من تو با این جاده همدستی
تظاهر کن ازم دوری تظاهر می کنم هستی

امروز 12 فروردین بود

و فردا 13 به دره. و 13 فروردین به نوعی اختتامبه س برا جشن نوروزی. نمیدونم انگار باید یه تجدید نظری تو سنت نوروز بکنن. چقدر ریخت و پاش

چقدر اسراف

12 ماه سال یه سربه هم نمیزنیم . بعد 13 روز عید خودمونو خفه میکنیم من که خوشم نمیاد . روزی اگه 10 جاهم بریم هنوز کم میاد . کاش یه جا همه جمع میشدن روبوسی ، گفت و خنده .کنار گذاشتن کینه ها آجیل خوردن

شیرینی خوردن و مهمونی. و دیگه همش مثل خاله بازی من بیام خونه شما شما بیایین خونه ما نباشه!

برف و یخ آب شد
چشمه ‏ها شد روان
 
شد زمین رنگ‏رنگ
خنده زد آسمان
 
باز دنیای ما
شاد و پیروز شد
 
آمد ، آمد بهار
عید نوروز شد
 
پر شد از بوی گل
کوچه ‏ها ، خانه ‏ها
 
باز آغاز شد
رقص پروانه‏ ها
 
باز هم پهن شد
سفره هفت سین
 
سبز شد ، سرخ شد
هر کجای زمین

بچه که بودیم

ده بزرگترین عدد ما بود...

پدر و مادرمان را ده تا دوست داشتیم

از ناظم مدرسه مان ده تا می ترسیدیم

روزی یکی از بچه ها گفت که ده فیلم دیده است

همه داد کشیدند:دروغ می گویی

حتی معلم ریاضی هم ده فیلم ندیده است

معلم ریاضی هم البته در گمان ما اگر چیزی را ندیده بود

آن چیز اصلا وجود نداشت...

تعداد ستارگان آسمان شب های تابستان گاهی از ده هم بیشتر می شد

پدر می گفت نمی توان تعداد درختان جنگل های ارسباران را شمرد

ما هم فکر می کردیم که تعداد درختان باید بیشتر از ده باشد

ده عدد خیالی ما بود...

بزرگ شدیم عددهای ما هم بزرگ شدند

امروز گوش هایمان به شنیدن میلیون و میلیارد عادت کرده است

اما هیچ کدام از این عدد های بزرگ

زیبایی آن عدد ده کودکی را ندارد

تو را به اندازه آن ده تای کودکی دوست دارم.

 در سکوت شب می آید صدایی
می آید صدای گیتار از دور دستهایی
می نوازد پیر مرد از غم جوانی
می زند بر سیم گیتار زخم نهانی
نقش بسته بر دستانش سیم گیتار
که نشان می دهد از درد بسیار
دیگر نت هایش نمی خواند باهم
دیگر نمی دهد از خود صدای بم
سیم های بریده گیتارش
اشکهای جمع شده چشمانش
سخنان سنگ شده در گلویش
آرزوهای مرده در درونش
دستهای پینه بسته و خسته
گیتار پوسیده و شکسته
لباسهای ژولیده و کهنه
کفش های پاره و دریده
پاهای ناتوان خسته از رفتنش
همه نشان دارد از شب سردش
همه نشان دارد از شبی آرام
همه نشان دارد از تنهایی ناتمام
و پیرمرد مانده تنها با گیتارش
و می شکند گیتار سکوت شب تارش

عبور باید کرد

صدای باد می آید، عبور باید کرد
و من مسافرم ، ای بادهای همواره!
مرا به وسعت تشکیل برگ ها ببرید
مرا به کودکی شور آب ها برسانید
و کفش های مرا تا تکامل تن انگور
پر از تحرک زیبایی خضوع کنید
دقیقه های مرا تا کبوتران مکرر
در آسمان سپید غریزه اوج دهید
و اتفاق وجود مرا کنار درخت
بدل کنید به یک ارتباط گمشده پاک
و در تنفس تنهایی
دریچه های شعور مرا بهم بزنید
روان کنیدم دنبال بادبادک آن روز
مرا به خلوت ابعاد زندگی ببرید
حضور "هیچ" ملایم را
به من نشان بدهید.

*سهراب سپهری*

ای صبا با تو چه گفتند که خاموش شدی

چه شرابی به تو دادن که مدهوش شدی


تو که آتشکدهء عشق و محبت بودی

چه بلا رفت که خاکستر و خاموش شدی


به چه دستی زدی آن ساز شبانگاهی را

که خود از رقت آن بیخود و بیهوش شدی


تو به صد نغمه٬زبان بودی و دلها همه گوش

چه شنفتی که زبان بستی و خود گوش شدی


خلق را گرچه وفا نیست ولیکن گل من

نه گمان دار که رفتی و فراموش شدی

 ميگن سه موقع دعا برآورده ميشه:

يکي وقت غروب

يکي زير بارون

يکيم وقتي دلي ميشکنه

من وقت غروب زير بارون با دلي شکسته دعا کردم خدايا هيچ دلي نشکنه...

خواستم برایت هدیه بگیرم

گل گفت: که مرا بفرست که مظهر زیباییم

برگ گفت: که مرا بفرست که مظهر ایستادگی ام

بید گفت: که مرا بفرست که مظهر ادبم که همیشه سر به زیر دارم

به فکر فرو رفتم و

سرم را به زیر انداختم به ناگاه قلبم را دیدم

که بهترین چیز در زندگیم هست

به ناگه فریاد زدم

که قلبم را می فرستم چون

او

خود زیباست، مظهرایستادگیست

سربه زیرو با نجابتست

تولدت مبارک

برخیز دلا که دل به دلدار دهیم

جان را به جمال آن خریدار دهیم

این جان و دل و دیده پیِ دیدنِ اوست

جان و دل و دیده را به دیدار دهیم

در 15 سالگی آموختم که مادران از همه بهتر می دانند، و گاهی اوقات پدران هم.

دوستم داشته باش…

چون تو را می یابم، آســــــــمان فرش من است…

رودســـــــرمست من است

من تو را می جویم، با سرانگشت دلم روح پر نقش تو را میپویم

 

شــــادم از این پویش، مستم از این خواهش …

آه اگر پلک زنم

نکند محو شوی!

آه اگر گریه کنم

نکند پردهء اشک، نقش زیبایت را اندکی تیره کند!

از رهی می ترسم، که تو همراه نباشی با من

از شبی در خوفم، که صدایت برود، دور شود از گوشم.

آه، آن شب نرسد

یا اگر خواست رسید، من به آن شب نرسم !!!

 زندگی زیباست ...

و هر روزش آغازی دوباره

برای استفاده از فرصت ها و جبران گذشته..

 

زندگی زیباست ...

به سادگی و لطافت شبنمی نشسته بر برگی سبز ...

و با اندکی زبری به زبری حاشیه های برگ  رُز ....

و اما با دور نمایی زیبا و فراموش نشدنی

با صحنه های رنگارنگ و دل نشینش ...

بی سایه .. بی غم

 

 

 

 

 

و با اندکی پستی و بلندی ...

کسی چه می داند ؟

همیشه انگونه که میخواهیم نیست ...

و هرچه میخواهیم به دست نمی آید ...

هجران ها هم حکمتی دارند ..

 

اما زندگی همچنان زیباست ..

 

 

می توان  خاطراتی خوب در ذهن حک کرد

و باقی را دور ریخت ....

یاد و خاطره زیبایی های زندگی تا پایان عمر نشاط و سرزندگی به دنبال دارد

 

 

پاییز را هم می توان زیبا دید

نگو خزان است و زردی ..

اتفاقات هم حکمت خاص خود را دارند ..

همانطور که شاخه های خشک مجموع صدای دل نشین ِ قدم هایمان رامی سازند...

خش خش برگ ها هم زیباست

اگر بخواهیم..

 

 

 

مشکل همیشه هست . نگاه ماست که به آن قیمت و تخفیف می دهد

باید دید و نگرش عوض شود

نگاه کردن از قابی دیگر به زندگی هم جذابیت و سودمندی اثر بخشی را

برایمان به ارمغان می آورد

این راهی ست برای غلبه بر مشکلات و نهایت پیروزی و شادکامی

 

 

 

گاه باید مسیر خود را عوض کنیم

همیشه یک راه پاسخگو نیست

جرئت انتخاب روشی جدید را داشته باشیم

شاید اینگونه پیروز شدیم ...

راه های حل مشکلات زیاد است و

همه کلیدی به دستمان خواهند داد

 

 

 

و البته به شرط آن که ریسمان امید و هدفهایمان

گسیخته نشود ...

 

 

 

 

 

بپذیریم که مسئول اعمالمان خودمان هستیم

و خالق ِ یکتا,  بی حساب و کتاب ما را رها نخواهد کرد

و نظاره گر و دست گیر ما ست

تنهایمان نمیگذارد

چه در سختی

و چه شادی

 

و بدانیم هرچه انجام میدهیم ثبت خواهد شد ..

 

 

 

و خوبی و نیکی کردن را فراموش نکنیم..

آری اینگونه است رسیدن به اوج ..

باید بخواهیم

نهراسیم

بتوانیم

ببینیم

تلاش کنیم

فردا را بخواهیم

 از گذشته به جز تجربیاتش ما بقی را دور ریزیم

 

 

 

 

آری

زندگی با همه سختی ها و مشکلاتش

باز هم زیباست

رنگارنگ و شیرین

همچون ...

 

 شــبا وقـــتی که بیــداری .. خــــــدا هـــم با تو بیداره

تا وقـــــتی که نــخوابی تو .. ازت چـــــتش ور نمیداره

خـــدا می‌بـــینه حالــت رو .. خدا میـــدونه حسـت رو

از اون بالا میــــــــــاد پایین .. خدا مـــی‌گیره دسِت رو

خدا میــــدونه  تــــو قلبت .. چه اندازه تــــــو غم داری

خدا میـــدونه تــــــــــو دنیا .. چه چیزی رو تو کم داری

خدا نزدیک قلب توســـــت .. با یک آغــــــــوش وا کرده

نذار پلک‌هــا تــــو روی هم .. اگـــــه قلبت پـــــره درده

خدا رو میشه حسش کرد .. توی هر حالی که باشی

فقـــــــــط  باید تو  با یادش .. توی هر لحظه همراشی

یا دنیا وفا کن با دل من

دیگه جانی نمانده در بر من

ز بس غم خوردم در این دنیا

نگشت هیچ چیز حاصل من

بیا دنیا گذشت کن از گناهم

از این عشق واز این اشتباهم

که می دانم عشق افسانه بوده

دل من بی جهت دیوانه بوده

بیا دنیا بگیر دارو ندارم    

 

به جز قلب شکسته هیچ ندارم

که می دانم خریدای نداره

دل افسون گرم بی کس و کاره

بیا دنیا نزن ساز مخالف

که غم در سینه ام موندگاره

بیا دنیا وداع کن با دل من

دگر روشن نیست شمع محفل من

که من از این دنیا می رم خداحافظ

به جز غم نبود کسی همدم من...